1
فارغ التحصیل رشته روانشناسی اسلامی دانشگاه پیام نور واحد همدان
2
استادیار، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
10.22099/ebd.2025.8161
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا بر بهزیستی روانشناختی و انعطاف‌پذیری شناختی زنان خیانت‌دیده، انجام شد. طرح این پژوهش پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل برابر بود و از نوع طرح‌های شبه‌آزمایشی بشمار آمد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان خیانت‌دیده بود که در سال 1402 به یکی از مراکز مشاوره و روانشناسی در شهر همدان یا دادگاه خانواده مراجعه کردند و به‌دلیل عدم دسترسی به جامعه مورد مطالعه در سطح شهر همدان، تعداد این جامعه نامحدود در نظر گرفته شد. نمونه آماری در این مطالعه به شیوه هدفمند در دسترس بود، به‌طوری‌که این 30 نفر بعد از انتخاب، به شیوه کاملاً تصادفی در دو گروه برابر آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. میانگین بهزیستی روانشناختی گروه کنترل در حالت پیش‌آزمون و در حالت پس‌آزمون تفاوت چندانی صورت گرفته نشده بود. درحالیکه در گروه آزمایش میانگین نمرات بهزیستی روانشناختی از حالت پیش‌آزمون به حالت پس‌آزمون افزایش یافته بود. از طرفی، میانگین انعطاف‌پذیری شناختی گروه کنترل در حالت پیش‌آزمون و در حالت پس‌آزمون تفاوت چندانی نداشت. درحالیکه در گروه آزمایش میانگین نمرات انعطاف‌پذیری شناختی از حالت پیش‌آزمون به حالت پس‌آزمون افزایش یافته بود. نتایج گویای این مطلب است که میزان بهزیستی روانشناختی و انعطاف‌پذیری شناختی در بین زنان خیانت‌دیده شهر همدان بعد از روان‌درمانی مثبت‌گرا، افزایش پیدا کرده است. هم‌چنین، اندازه اثر نشان می‌دهد که روان‌درمانی مثبت‌گرا بیش‌تر بر انعطاف‌پذیری شناختی زنان خیانت‌دیده شهر همدان موثر بوده و می‌تواند انعطاف‌پذیری شناختی آنان را افزایش دهد.
)