بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباط موثر و مدیریت استرس بر شادکامی و ارتباطات مثبت با همسالان در نوجوانان پسر دبیرستان علمی همدان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباط موثر و مدیریت استرس بر شادکامی و ارتباطات مثبت با همسالان در نوجوانان پسر دبیرستان علمی همدان انجام شد. مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 413 نوجوان پسر دبیرستان علمی همدان در سال 1402 بود که از میان آنها 45 نفر به روش نمونه‌گیری انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه 15 نفره (آموزش مهارت‌های ارتباط موثر، مدیریت استرس و کنترل) قرار گرفتند. روش‌های گردآوری اطلاعات شامل مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی بود. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی مک‌گریل و جوزف (1993) و پرسشنامه 25 سوالی ارتباطات مثبت با همسالان هادسون (1997) بود. نتایج نشان داد که با سطح اطمینان 95%، هر دو روش آموزشی بر شادکامی و ارتباطات مثبت با همسالان تأثیر معنادار داشتند. مهارت‌های ارتباط موثر تأثیر بیشتری بر شادکامی (حدود 97%) و ارتباطات مثبت با همسالان (حدود 99%) داشت، در حالی که مدیریت استرس حدود 86% بر شادکامی و 69% بر ارتباطات مثبت تأثیر گذاشت. همچنین، مشخص شد که مدیریت استرس نسبت به مهارت‌های ارتباطی تأثیر بیشتری بر شادکامی و مؤلفه‌های آن داشت، اما مهارت‌های ارتباط موثر تأثیر بیشتری بر ارتباطات مثبت با همسالان و مؤلفه‌های آن نشان داد.
میانگین ارتباط مثبت با همسالان در گروه آموزش مهارت‌های ارتباطی در پس‌آزمون بیشترین مقدار را داشت،و پیشنهاد می‌کند که برنامه‌های آموزشی مبتنی بر مهارت‌های ارتباط موثر و مدیریت استرس می‌توانند به طور موثری در افزایش شادکامی و بهبود روابط با همسالان در نوجوانان مورد استفاده قرار گیرند.