پیش‌بینی مهارت‌های اجتماعی و خود-کنترلی بر اساس سبک‌های فرزندپروری در جوانان با آسیب بینایی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی مهارت‌های اجتماعی و خود‌کنترلی بر اساس سبک‌های فرزندپروری در جوانان با آسیب بینایی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه این پژوهش 110 نفر از جوانان با آسیب بینایی در سنین 18 تا 40 سال بودند که برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. ابزار‌های پژوهش شامل پرسشنامه سبک‌های فرزندپروری ادراک شده EMBU-S (2014)، پرسشنامه خود‌کنترلی کاشانی مطلق (Kashanimotlagh,2014) و مقیاس مهارت‌های اجتماعی ماتسون و همکاران (Matson, et, 1983) بود. یافته ها نشان داد سبک‌های فرزندپروری در بعد طرد و صمیمیت عاطفی، رابطه مثبت و معناداری را با بعد خودکنترلی منع‌کننده (منفی) دارد و بعد فزون‌حمایت‌گری از سبک‌ فرزندپروری با بعد خودکنترلی اولیه (مثبت) رابطه منفی و معنادار و با خودکنترلی منع‌کننده (منفی) و خودکنترلی کل رابطه مثبت و معناداری را نشان داد. همچنین همبستگی میان سبک‌های فرزندپروری کل با بعد خودکنترلی منع‌کننده (منفی) و خودکنترلی کل رابطه مثبت و معناداری را نشان داد. علاوه بر این، نتایج نشان داد از میان ابعاد سبک‌های فرزندپروری بعد فزون‌حمایت‌گری با بعد رفتارهای غیراجتماعی رابطه معناداری دارد. با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان گفت یکی از عوامل مهم که می‌تواند خود‌کنترلی و مهارت‌های اجتماعی را در افراد با آسیب بینایی تحت تأثیر قرار دهد سبک فرزندپروری والدین است. بنابراین می‌توان از طریق رسانه های گروهی، برگزاری همایش‌ها و کارگاه های آموزش خانواده و ... آگاهی والدین را از سبک های فرزند پروری افزایش داد.